4201 - Ibnu Mes'ud radiyallahu anh anlatiyor:
"Mikdad Ibnu'l-Esved'in agzindan gayet kesin bir soz soyledigine sahid
oldum ki, o sozun sahibi olmak, bana (sevabca) ona denk olabilecek her kiymetli
sozden daha sevimlidir. O (Resulullah) bu sirada halki musriklere karsi Bedr'e
katilmaya davet ediyordu. Resulullah'a gelerek dedi ki:
"Ey allah'in Resulu! Biz, Beni Israil'in
(Hz. Musa'ya): "Sen ve Rabbin ikiniz gidin savasin, biz burada
oturuculariz!" dedigi gibi diyecek degiliz. Bilakis, "Sen hukmet! Biz
saginda, solunda, onunde ve arkanda seninle beraberiz!" diyoruz."
Bu soz uzerine Resulullah'in yuzunun
parladigini ve sevincle doldugunu gordum."
Buhari, Megazi 4, Tefsir, Maide 4.
4202 - Ibnu Abbas radiyallahu anhuma
anlatiyor: "Resulullah aleyhissalatu vesselamBedir gunu buyurdular ki:
"Iste Cebrail aleyhisselam! Atinin basindan tutmus, uzerinde de savas
techizati var, (yardiminiza gelmis durumda)!"
Buhari, Megazi 11.
4203 - Ibnu Amr Ibni'l-As radiyallahu anhuma
anlatiyor: "Resulullah aleyhissalatu vesselam, Bedir gunu, ashabindan
ucyuzonbes kisi ile yola cikti. Bedir'e gelince:
"Allahim bunlar actir, doyur! Allahim
bunlar ayakkabisizdir, bindir! Allahim bunlar ciplaktir giydir!" diye dua
etti. Allah Bedir gunu fetih ve zafer muyesser etti. Savas bitince donduler.
Savasa katilanlardan her biri bir veya iki deve ile donduler. Elbiseler
giydiler, doydular da."
Ebu Davud, Cihad 157, (2747).
4204 - Hz. Ali radiyallahu anh anlatiyor:
"Bedir savasi baslayinca bir miktar savastim. Sonra Resulullah
aleyhissalatu vesselam 'in yanina geldim. Ne yaptigina bakmak istiyordum. Secde
etmis, soyle diyor buldum:
"Ey hayy (diri) olan, ey kayyum olan
(kainati ayakta tutan) Allahim, rahmetinle sana siginiyor, yardimini
talebediyorum!"
Oradan ayrilip tekrar bir miktar daha
savastim, tekrar geldim, o hala secde halinde idi ve:
"Ey Hayy olan, kayyum olan Allahim,
rahmetinle sana siginiyor, yardimini talebediyorum!" diyordu. ben tekrar
dondum savasmaya gittim. Bir muddet sonra yine geldim. Hala ayni halde devam
ediyordu. Allah zafer verinceye kadar bu halde devam etti."
Rezin tahric etmistir. Ibnu Hacer, Hakim ve
Nesai'nin rivayet ettigini belirtir. (Fethu'l-Bari 8, 291).
4205 - Ibnu Mes'ud radiyallahu anh anlatiyor:
"(Bedir gunu) savas meydanindan) geciyordum. Ebu Cehl'in ayagindan isabet
alarak yikilmis oldugunu gordum:
"Ey Allah'in dusmani! Ey Ebu Cehl,
nihayet Allah seni de boyle rusvay etti!" dedim (ve ilavaten): "Bu
halde ondan korkacak degilim!" dedim. (Ebu Cehil):
"Kavminin oldurdugu kimseden daha
sereflisi var midir?" diye cevap verdi. Ben, keskin olmayan bir kilicla
vurdum. Bu, bir ise yaramadi. Kendi kilinci elinden dusunceye kadar vurdum. Onu
alip, onunla vurup geberttim. Resulullah aleyhissalatu vesselam onun kilincini
bana (ganimet hissemden fazla olarak) verdi."
Buhari, Megazi 8, Ebu Davud, Cihad 142, (2709).
4206 - Hz. Aise radiyallahu anha anlatiyor:
"Mekke halki, esirlerin fidye-i necatlarini gonderdikleri zaman,
(Resulullah aleyhissalatu vesselam'in kerimeleri) Zeyneb de kocasi Ebu'l-As
Ibnu'r-Rebi'in fidye-i necati olarak mal gonderdi. Bunun gonderdikleri arasinda
Hz. Hatice radiyallahu anha'nin, Ebu'l-As'la evlenmesi sirasinda Zeyneb'e
vermis oldugu bir kolye de vardi. Resulullah aleyhissalatu vesselam bu kolyeyi
gorunce son derece duygulandi ve:
"Isterseniz Zeyneb'in esirini serbest
birakin ve kolyesini de ona iade edin!" buyurdular. Ashab: "Bas
ustune!" dedi. Resulullah aleyhissalatu vesselam Ebu'l-As'dan, Zeyneb'i
kendine gondermesi (hicretine izin vermesi) hususunda soz aldi -veya
Ebu'l-As... vaadetti- Aleyhissalatu vesselam ensar'dan bir zatla Zeyd Ibnu
Harise radiyallahu anhuma'yi, Zeyneb'i getirmek uzere gonderdi ve onlara:
"Batn-i Ye'cic'e gidin. Orada, size Zeyneb ugrayacak, buraya gelinceye
kadar ona refakat edin" emir buyurdu."
Ebu Davud, Cihad 131, (2692).
4207 - Hz. Aise radiyallahu anha anlatiyor:
"Resulullah aleyhissalatu vesselam Bedir cihetine yola cikti.
Harratu'l-Vebere'ye varinca arkasindan curet ve secaatiyle taninan bir adam ona
yetisti. Resulullah aleyhissalatu vesselam'in Ashabi onu gorunce sevindiler.
Adam kavusunca Resulullah'a: "Ben sana uymak ve seninle birlikte
yaralanmak icin geldim!" dedi. Aleyhissalatu vesselam:
"Allah ve Resulune inaniyor musun?"
diye sordu. Adam: "Hayir!" dedi. Aleyhissalatu vesselam:
"Oyleyse don. Ben musrikten yardim taleb etmem" buyurdu.
Hz. Aise devamla der ki: "Adam gitti,
sonra bir agacin yaninda Aleyhissalatu vesselam'a yine yetisti ve onceki
soyledigini yine soyledi. Resulullah aleyhissalatu vesselam da onceki sozunu
aynen tekrar etti:
"Geri don, ben musrikten yardim taleb
etmem" dedi. Adam dondu. Ancak Beyda'da tekrar yetisti. Onceki soyledigini
aynen yine soyledi. Resulullah da:
"Allah'a ve Resulune inaniyor
musun?" dedi. Adam bu sefer: "Evet!" dedi. Aleyhissalatu
vesselam da:
"Oyleyse yuru!" buyurdu. Adam orduya
katildi."
Muslim, Cihad 150, (1817); Tirmizi, Siyer 10,
(1558); Ebu Davud, Cihad 153, (2732).
4208 - Ebu't-Tufeyl radiyallahu anh anlatiyor:
"Huzeyfe Ibnu'l-Yeman radiyallahu anhuma dedi ki: "Benim Bedr'e
katilmama mani olan sey sudur: Ben ve babam el-Huseyl ikimiz beraber yola cikmistik.
Kureys kafirleri bizi tuttular ve:
"Siz muhakkak Muhammed'in yanina gitmek
istiyorsunuz!" dediler. Biz de:
"Hayir, ona gitmiyoruz. Medine'ye gitmek
istiyoruz!" dedik. Bunun uzerine bizden, Muhammed'in safinda yer alip
beraber savasmayacagimiz hususunda Allah'a ahd ve misak aldilar. Biz Medine'ye
gelince, durumu Resulullah'a arzettik.
"Haydi gidin. Biz onlara verdiginiz sozu
tutar, onlara karsi Allah'tan yardim dileriz!" buyurdular."
Muslim, Cihad 98, (1787).
BENI NADIR GAZVESI
4209 - Ibnu Omer radiyallahu anhuma anlatiyor:
"Resulullah aleyhissalatu vesselam Beni'n-Nadir hurmaligini kesti ve
yakti. Bu hurmaliga el-Bureyre deniyordu. Bureyre hakkinda Hassan Ibnu Sabit
radiyallahu anh soyle demisti:
"Bureyre'de tutusa8n yangin, Beni Luey
reislerine ehemmiyetsiz geldi."
Ebu Sufyan Ibnu'l-Haris Ibni Abdilmuttalib ona
soyle cevap verdi: "Allah bu yapilani (yangini) devam ettirsin.
-Bureyre'nin etrafini da cehennem yaksin. Yangindan hengimizin uzakta oldugunu
bileceksin.- Mekke, Medine'den hangisinin zarardide oldugunu goreceksin."
Muslim'in rivayetinde su ziyade var: "Su
ayet bu hadise hakkinda naziyl olmustur: "Inkarci kitap ehlinin
yurtlarinda hurma agaclarini kesmeniz veya onlari kesmeyip govdeleri uzerinde
ayakta birakmaniz Allah'in izniyledir. Allah yoldan cikanlari boylece rezillige
ugratir" (Hasr 5).
Buhari, Megazi 14, Hars 6, Cihad 154, Tefsir,
Hasr; Muslim, Cihad 29, (1746); Tirmizi, Tefsir, Hasr (3298); Ebu Davud, Cihad
91, (2615).
4210 - Bintu Muhayyisa, babasindan naklediyor:
"Allah Teala Hazretleri, Peygamberine, yahudilerin tasarladiklari suikasdi
bildirince, Resulullah aleyhissalatu vesselam:
"Yahudi erkeklerden kimi yakalarsaniz onu
hemen oldurun!" ferman buyurdu. Bunun uzerine babam Muhayyisa radiyallahu
anh, yahudi tuccarlarindan biri olan Sebibe'nin uzerine atilip oldurdu. Amcam
Huvayyisa o siraada henuz musluman degildi ve babamdan daha yasliydi. Babama
hem vuruyor ve hem de:
-Ey Allah'in dusmani! (Onu nasil oldurursun?)
Karnindaki yag belki de onun malindan!" diyordu. Babam su cevabi verdi:
"Bana onu yapmami oyle bir zat emretti
ki, eger seni oldurmemi emretse seni de sag birakmazdim." Amcam o esnada
musluman oldu."
Ebu Davud Harac 22, (3002).
Kütüb-i Sitte, İslam dininin en önemli iki kaynağından biri niteliğindeki sünnet
malzemesini meydana getiren ve en sahih (güvenilir) hadislerden oluşan altı
hadis kitabına verilen genel isimdir. Söz konusu bu altı kitap Kur’ân-ı
Kerim’den sonra en sahih kitaplar olarak kabul edilen Buharî ile Müslim’in
Câmiu’s-Sahîh adlı eserleri ile Ebû Davud, Tirmizî, Nesai ve İbn
Mace’nin sünen türündeki eserlerinden ibarettir.Kütüb-i Sitte, Arapça
“kitaplar” manasına gelen “kütüb” kelimesiyle “altı” manasına gelen “sitte”
kelimesinden meydana gelmiş bir tabir olup, “altı kitap” anlamındadır.
.
