2611 - AIi Ibnu Abdirrahman
el-Mu'avi (rahimehullah) anlatiyor: "Ben namazda cakil taslarini
kurcalarken Ibnu Omer (radiyallahu anh) beni gordu. Namazdan cikinca beni
bundan nehyetti ve:
"Sen de Resulullah
(aleyhissalatu vesselam)'in yaptigi gibi yap!" dedi. Ben:
"Resulullah
(aleyhissalatu vesselam) ne yapmisti?" diye sordum. Ben:
"Namazda oturdugu
zaman, efendimiz sag avucunu sag dizinin uzerine koyarak, butun parmaklarini
yumar, basparmagini takip eden parmagiyla da isarette bulunurdu. Sol avucunu da
sol uylugunun ustune koyardi."
2612 - Nafi'nin Ibnu Omer
(radiyallahu anhuma)'den yaptigi bir diger rivayette soyle denmistir:
"...Sol eli de sol dizinin ustune acmis olarak: koydu."
2613 - Yine Ibnu Omer'den
bir baska rivayet soyledir: "Sag elini sag; dizi uzerine koydu. Elliuc
akdi yapip sehadet parmagiyla isarette bulundu."
2614 - Nesai'nin Ali Ibnu
Abdirrahman'dan kaydettigi bir rivayette der ki: "Ibnu Omer (radiyallahu
anhuma)'nin yaninda namaz kildim ve namazda cakillari alt ust ettim. Bana:
"Cakillari alt ust
etme. Zira cakillarin cevrilmesi seytan isidir. Sen de Resulullah'in yaptigi
gibi yap. Ben O'nun ne yaptigini gordum" dedi. Ben:
"Resulullah'in ne
yaptigini gordun?" diye sordum.
"Soyle' dedi ve sag
ayagini dikti, solunu yatirdi. Sag elini sag uylugu uzerine, sol elini de sol
uylugu uzerine koydu. Sehadet parmagiyla da isaret etti."
Bir diger rivayette soyle
denmistir: "Bas parmagi takip eden parmagi ile kibleye isaret etti,
nazarlarini da ona dikti."
Muslim, Mesacid 114-116,
(580); Muvatta, Salat 48, (1, 88); Ebu Davud, Salat 186, (987); Tirmizi, Salat
220, (294); Nesai, Iftitah 189, (2, 237), Sehv 32-35, (3, 36-38).
2615 - Ibnuz-Zubeyr
(radiyallahu anhuma) anlatiyor: "Resulullah (aleyhissalatu vesselam)
namazda oturunca, sol ayagini (sag) uylugunun ve bacaginin altina koyar, sag
ayagini da yere doserdi."
2616 - Yine Ibnu'z-Zubeyr
(radiyallahu anhuma) anlatiyor: "Resulullah (aleyhissalatu vesselam)
(namazda oturur vaziyette iken), dua edince, hareket ettirmeksizin parmagiyla
isaret yapar, bu vaziyette dua (tesehhud) okurdu. Sol eliyle de sol uylugunun
uzerine dayanirdi."
Bir diger rivayette soyle
gelmistir: "Gozu de isaretinden ayrilmazdi."
Ebu Davud, Salat 186, (988,
989, 990); Nesai, Iftitah 189, (2, 237); Sehv 35, 39, (3, 37, 39).
2617 - Vail Ibnu Hucr
(radiyallahu anh) anlatiyor: "Resulullah (aleyhissalatu vesselam) sol ayagini
yere yaydi, elini sol uylugunun uzerine koydu, sag ayagini da dikti."
Nesai'nin bir rivayetinde:
"Kollarini, uyluklarinin uzerine koydu. Sehadet parmagiyla isaret ederek
dua ediyordu (tesehhudu okuyordu)."
Tirmizi, Salat 218, (292);
Nesai, Sehv 30, (3, 35).
2618 - Ebu Ya'fur
(radiyallahu anh) diyor ki: "Mus'ab Ibnu Sa'd Ibnu Ebi Vakkas'in soyle
soyledigini isittim: "Babamin yaninda namaz kilmis, namazda avuclarimi ic
ice kavusturup uyluklarimin arasina koymustum. Babam bu tarzdan beni men' etti
ve:
"Biz de bir ara boyle
yapmistik. Ondan nehyedildik ve ellerimizi dizlerimizin uzerine koymakla
emrolunduk" dedi."
Buhari, Ezan 118; Muslim,
Mesacid 29, (535); Ebu Davud, Salat 150, (867); Nesai, Iftitah 91, (2,185).
2619 - Asim Ibnu Kuleyb
el-sermi an ebihi an ceddihi -ki ismi de Sihab Ibnu'l-Mecnun'dur- der ki:
"Resulullah (aleyhissalatu vesseIam)'in huzuruna girdim, namaz kiliyordu.
Sol elini sol uylugunun uzerine koymus, sag elini de sag uylugunun uzerine
koymus idi. (Sag elin) parmaklari hep yumuk, sadece isaret parmagi acikti.
Soyle dua ediyordu:
"Ey kalbleri donduren
Allah'im, kaIbimi dinin uzerine sabit kil."
Tirmizi, Da'avat 135,
(3581).
2620 - Ebu Humeyd
es-Saidi'den yine Tirmizi'nin bir rivayetinde soyle denir: "Resulullah
(aleyhissalatu vesselam) tesehhud icin oturdu, sol ayagini yayip sag gogsunu
kibleye cevirdi..."
Tirmizi, Salat 219, (293).
6
Kütüb-i Sitte, İslam dininin en önemli iki kaynağından biri niteliğindeki sünnet
malzemesini meydana getiren ve en sahih (güvenilir) hadislerden oluşan altı
hadis kitabına verilen genel isimdir. Söz konusu bu altı kitap Kur’ân-ı
Kerim’den sonra en sahih kitaplar olarak kabul edilen Buharî ile Müslim’in
Câmiu’s-Sahîh adlı eserleri ile Ebû Davud, Tirmizî, Nesai ve İbn
Mace’nin sünen türündeki eserlerinden ibarettir.Kütüb-i Sitte, Arapça
“kitaplar” manasına gelen “kütüb” kelimesiyle “altı” manasına gelen “sitte”
kelimesinden meydana gelmiş bir tabir olup, “altı kitap” anlamındadır.
.
