2331 - Hz. Bureyde
(radiyallahu anh) anlatiyor: "Resulullah (aleyhissalatu vesselam)
buyurdular ki: "Benimle onlar (munafiklar) arasindaki ahid (antlasma)
namazdir. Kim onu terkederse kufre duser."
Tirmizi, Iman 9, (2623);
Nesai, Salat 8, (1, 231, 232); Ibnu Mace, Salat 77, (1079).
2332 - Abdullah Ibnu Sakik
merhum anlatiyor: "Resulullah (aleyhissalatu vesselam)'in Ashab'i ameller
icerisinde sadece namazin terkinde kufur gorurledi."
Tirmizi, Iman 9, (2624).
2333 - Ibnu Omer (radiyallahu
anhuma) anlatiyor: "Resulullah (aleyhissalatu vesselam) buyurdular ki:
"Ikindi namazini kaciran bir insanin (ugradigi zarar yonunden durumu),
malini ve ehlini kaybeden kimsenin durumu gibidir."
Buhari, Mevakit 14; Muslim,
Mesacid 200, (626); Muvatta, Vukutu's-Salat 21, (1,11,12); Ebu Davud, Salat 5,
(414, 415); Tirmizi, Salat 128, (175); Nesai, Salat 17, (1, 238).
2334 - Ebu'l-Melih
(rahimehumullah) anlatiyor: "Biz bulutlu bir gunde Bureyde (radiyallahu
anh) ile bir gazvede beraberdik. Dedi ki: "Ikindi namazini erken kilin,
zira Resulullah (aleyhissalatu vesselam): "Kim ikindi namazini terkederse
ameli bosa gider" buyurdu."
Buhari, Mevakit 15, 34;
Nesai, Salat 15, (1, 236).
NAMAZ VAKITLERI
2335 - Hz. Ebu Musa
(radiyallahu anh) anlatiyor: "Resulullah (aleyhissalatu vesselam)'a bir
zat gelerek namaz vakitlerini sordu. Efendimiz ona hicbir cevap vermedi."
(Sabah vaktinde) safak
sokunce, henuz kimse kimseyi taniyamayacak kadar ortalik karanlik iken Bilal'e
emretti, sabah ezanini okudu.
Sonra, gunes tam tepe
noktasindan batiya donme (zeval) aninda yine Bilal'e emretti, ogle ezanini
okudu. Bu vakit icin, -oburlerinden daha iyi bilen- birisi: "Bu, gun
ortasi (nisfu'n-Nehar)" demisti. Sonra, gunes henuz yuksekte oldugu zaman
emretti, Bilal aksam narnazi icin ezan okudu. Sonra ufuktaki aydinlik (safak)
kaybolunca yatsi icin emretti, Bila! yatsi ezanini okudu. Sonra ertesi gun,
sabah namazini tehir etti. O kadar geciktirdi ki, kisinin, "sabah vakti
cikti veya cikmak uzere" demesi aninda namazi tamamladi. Sonra ogleyi
tehir etti, oyle ki, ogle namazini dun ikindiyi kildigimiz ana yakin bir
vakitte kildi. Sonra ikindiyi tehir etti. Bir kimsenin, "Gunes (ikindi)
kizilligina burundu" diyebilecegi bir vakitte namazdan cikti. Sonra
aksami, nerdeyse ufuktan aydinligin (safak) kayboldugu ana kadar tehir
etti."
2336 - Bir rivayette de
soyle gelmistir: Aksami, ikinci gunde, ufuktaki aydinligin kaybolmasindan once
kildi. Sonra yatsiyi, gecenin ilk ucte birine kadar tehir etti. Sonra sabah
oldu ve soru sahibini cagirdi: "Iste namazin vakti bu iki hudud
arasindadir" buyurdu.
Muslim, Mesacid 178, (614);
Ebu Davud, Salat 2, (395); Nesai, Muvakit 15, (1, 260, 261). Metin Muslim'e
aittir.
2337 - Ebu Davud'un bir
rivayetinde soyle denmistir: "Sabah namazini kisi arkadasinin yuzunu
taniyamayacak -veya kisi yanindakini tanimayacak- kadar (ortaligin karanlik
oldugu) bir anda kildi. Sonra ikindiyi oylesine tehir etti ki, namazdan ciktigi
zaman gunes sararmisti..."
Rivayetin sonunda Ebu Davud
der ki: Bu hadisi rivayet edenlerden bazisi soyle dedi: "sonra yatsiyi
gece yarisina kadar tehir ederek kildi."
Ebu Davud, Salat 2, (396).
2338 - Hz. Bureyde
(radiyallahu anh) anlatiyor: "Bir adam Resulullah (aleyhissalatu
vesselam)'a namazlarin vaktinden sormustu. Ona:
"Su (onumuzdeki) iki
gunde namazlari bizimle kil!"buyurdu. (O gun) gunes tam tepe noktasindan
(batiyor) kayinca ezan icin Bilal'e emretti. O da ogle ezanini okudu. Sonra
ogle icin kamet okumasini emretti. Sonra gunes yuksekte, beyaz parlak iken
emretti ve ikindi icin kamet okudu. Sonra gunes batinca emretti, aksam icin
kamet okudu. Sonra ufuktaki aydinlik kaybolunca emretti, yatsi icin kamet
okudu. Sonra safak sokunce
emretti sabah icin kamet
okudu. Ikinci gun olunca, Bilal'e ortaligin serinlemesini beklemeyi emretti. O
da ogleyi, ortalik iyice serinleyinceye kadar geciktirdi. Ikindiyi, gunes
yuksekten, dunku vakitten biraz sonra kildi. Aksami ufuktaki beyazlik
kaybolmazdan az once kildi. Yatsiyi gecenin ucte biri gectikten sonra kildi.
Sabahi ortalik iyice agarinca kildi. Sonra:
"Namaz vakitlerinden
soran kimse nerede?" diye sordu. Soru sahibi:
"Benim ey Allah'in
Resulu!" dedi.
"Namazlarinizin vakti
dedi, gordugunuz (iki vakit) arasindadir."
Muslim, Mesacid 176, 177,
(613); Tirmizi, Salat 115, (152); Nesai, Mevakit 12, (1, 258).
2339 - Ibnu Abbas
(radiyallahu anhuma) anlatiyor: "Resulullah (aleyhissalatu vesselam)
buyurdular ki: "Cibril (aleyhisselam) bana, Beytullah'in yaninda, iki kere
imamlik yapti. Bunlardan birincide ogleyi, golge ayakkabi bagi kadarken kildi.
Sonra, ikindiyi her sey golgesi kadarken kildi. Sonra aksami gunes battigi ve
oruclunun orucunu actigi zaman kildi. Sonra yatsiyi, ufuktaki aydinlik (safak)
kaybolunca kildi. Sonra sabahi safak sokunce ve orucluya yemek haram olunca
kildi. Ikinci sefer ogleyi, dunku ikindinin vaktinde herseyin golgesi kendisi
kadar olunca kildi. Sonra ikindiyi, herseyin golgesi kendisinin iki misli
olunca kildi. Sonra aksami, onceki vaktinde kildi. Sonra yatsiyi, gecenin ucte
biri gidince kildi. Sonra sabahi, yeryuzu agarinca kildi.
Sonra Cibril (aleyhisselam)
bana yonelip:
"Ey Muhammedl Bunlar
senden onceki peygamberlerin (aleyhimussalatu vesselam) vaktidir. Namaz vakti
de bu iki vakit arasinda kalan zamandir!" dedi. "
Tirmizi, Salat 1, (149);
Ebu Davud, Salat 2, (393).
2340 - Nesai'nin Hz. Cabir
(radiyallahu anh)'den yaptigi bir rivayette soyle denmistir: "Sonra O'na
(Cibril), Fecr uzayip sabah olunca daha yildizlar parlak ve civil civil iken
geldi. Dunku yaptigini aynen yapti, sabah namazini kildi. Sonra da: "Namaz
vakti, iste gordugunuz bu iki namaz arasidir" dedi."
Nesai, Mevakit 10, (1,
256).
Kütüb-i Sitte, İslam dininin en önemli iki kaynağından biri niteliğindeki sünnet
malzemesini meydana getiren ve en sahih (güvenilir) hadislerden oluşan altı
hadis kitabına verilen genel isimdir. Söz konusu bu altı kitap Kur’ân-ı
Kerim’den sonra en sahih kitaplar olarak kabul edilen Buharî ile Müslim’in
Câmiu’s-Sahîh adlı eserleri ile Ebû Davud, Tirmizî, Nesai ve İbn
Mace’nin sünen türündeki eserlerinden ibarettir.Kütüb-i Sitte, Arapça
“kitaplar” manasına gelen “kütüb” kelimesiyle “altı” manasına gelen “sitte”
kelimesinden meydana gelmiş bir tabir olup, “altı kitap” anlamındadır.
.
